Weblog van een bruid

    

maandag, november 16, 2009

Sinterklaas

Niks is zo persoonlijk als opvoeden. Kijk naar alle vervelende schreeuwlelijkjes om je heen, en naar die keurige kinderen van jezelf. Dat geldt ook voor Sinterklaas vieren. Op het viva forum las ik (de verveelde huisvrouw) dat het onderwerp "het zetten van de schoenen" tot grote meningsverschillen leidt. Er zijn vier methodes:

1. Kind zet altijd de schoen, er zit altijd wat in
2. Kind mag op een vast aantal dagen de schoen zetten, er zit altijd wat in
3. Kind zet altijd de schoen, soms zit er wat in, soms niet.
4. Alle kinderen in een gezin zetten de schoen, maar elke dag krijgt maar 1 kind wat.

Thuis waren we van optie 3. Dat vindt ik ook de meest logische. 1 is voor verwende kinderen, die altijd op hun wenken bediend worden en een slecht gebit hebben. 2 en 4 kunnen helemaal niet. Nederland is groot, Sinterklaas kan niet overal tegelijk zijn.

Het was altijd spannend 's ochtends, of er wat in de schoen zou zitten of niet. Ik denk dat ik drie keer per week snoep kreeg. Dan rende ik de trap op om te vertellen hoeveel pepernoten ik gekregen had, die waren dan al op voor ik weer beneden was. Op sinterklaasavond zetten mijn ouders ook de schoen. En de volgende ochtend kon het grote uitpakken beginnen. Dan waren de kado's er. Meest memorabele kado: een fietsband voor mijn vader. Sints wegen zijn ondoorgrondelijk.

De weken daarna ging je dan bij vriendinnetjes met je nieuw verworven speelgoed spelen. Nichtje Linda had altijd wel een spel met happende kikkers of vissen die je met hengels kon vangen. Dat was altijd binnen 2 uur stuk wegens batterij op en /of mechanische defecten. Het Dufty huis heb ik ook nooit gekregen. Dat vonden mijn ouders maar raar. Een huis met kleine stinkende poppetjes. Veel te duur ook. Dagmar en Janneke kregen hem wel. Opvallend is, dat ik niet meer weet wat ik wel gekregen heb, wel wat ik niet gekregen heb.

De viva mutsen vinden het totaal onverantwoord het tere kinderzieltje op deze manier te vormen cq verzieken. Zelf vind ik het achteraf een waardevolle les. You can't always get what you want, Mick Jagger zei het al. Arme Arie en Ted, ik ben al dagen op zoek naar een recept voor suikervrije pepernoten en Ted heeft nog niet eens schoenen. Misschien een lekkere peer fruithap in z'n sok?

1 Comments:

At 11:46 PM, Blogger Marieke said...

Let op met die peer, das ook een suikerbom hoor ;) Ik zou het verder niet weten met die suikervrije pepernoten (tenzij je er aspartaam oid aan toe wilt voegen). Ik broed op een verantwoorde taart voor Zijn Eerste Verjaardag. Ik denk dat het toch zondigen wordt. Hij wordt tenslotte ook maar 1x 1 :)

 

Een reactie plaatsen

<< Home