Ezel en dino

Verlof

Vandaag de laatste dag van mijn verlof. Vanaf morgen zal ik me weer onder de grote mensen begeven. Hopelijk lukt het nog "Wat een weer" gesprekjes te voeren. Niet mensen aanspreken met "Uh!" gevolgd door een brede grijns. Junior heeft daarentegen vanaf nu alle gelegenheid z'n baby sociale vaardigheden uit te breiden. Vanochtend had ie het op de wenochtend bij de opvang goed naar z'n zin. Vorige week kon ie niet slapen met al die brabbelende en brullende baby's om hem heen. Nu wel.

De kraamvisite is ook achter de rug. Als laatste kado het boek van Dr. Spock gekregen. Meer dan 600 bladzijden over babyverzorging en -opvoeding. Ik heb nog maar een klein stukje gelezen, maar ik ben nu al fan. Na mijn zwangerschapsbijbel "Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun, heb ik nu het evangelie volgens Dr. Spock. Misschien ook maar eens langs de plastisch chirurg voor van die leuke puntoortjes :-).

Vrolijk pasen

Onze twee kleinste huisgenoten zijn nogal vroege vogels. Junior heeft echter voor de tweede nacht z'n midnight snack gelaten voor wat ie was. Pas om half 6 's ochtends vond ie het weer voedertijd. Dit tot grote vreugde van z'n ouders. Zelfs z'n vader kwam even z'n bed uit om junior te complimenteren met z'n keurige gedrag. Isaac maakte feilloos gebruik van de ontstane verwarring en ontsnapte via ons openstaande slaapkamerraam richting kwetterende vogeltjes. Toen iedereen weer in z'n bed lag, hoorden we buiten miauwen. Ies wilde weer naar binnen. Grote klap toen hij van de vensterbank sprong en daarbij alles uit de vensterbank op de grond gooide. Meestal komt ie naar binnen om brokjes te eten, dus heb ik de slaapkamerdeur maar even voor hem open gedaan. Maar hij bleef onder het bed zitten. Op m'n knieen naast het bed geprobeerd Isaac uit de slaapkamer te jagen. Dat lukte niet en ik zag (nou ja "zag", zonder lenzen) nog iets onder het bed liggen. Het was een beetje nattig. Ieks, haarbal. Maar even het licht aan. Had ie een muis meegenomen! Muis gevangen, muis mee naar huis, met muis het dak op, door het slaapkamerraam, en zo z'n baasjes "muis op bed" bezorgd. Ok, het was gelukkig "muis onder bed". We denken dat het aan de uitgebreide aaisessie van gisteren te danken is. Toen hij doorhad dat ik echt niet aan de muis ging knabbelen, begon hij er zelf maar aan te eten. Zo vielen we met met op de achtergrond kraak- en knaaggeluiden weer in slaap.

Wij zijn van de felicitatiedienst. Gefeliciteerd!

Ik ben geloof ik de enige Nederlander die nog nooit van Felicitas gehoord had. Tot op een kwade dag een oudere dame bij ons op de stoep stond. Ze had de avond van tevoren even gebeld of er vanochtend iemand thuis was om een pakje aan te nemen. Ja, hoor. Maar toen wilde ze binnenkomen om het pakje uit te leggen. Dat doet de postbode nooit! Maar vooruit even dan, omdat ze zo aandrong. Wilde ze eerst alle gegevens van ons hebben. Kreeg ze niet, tillen de jongens van het oud papier zich helemaal een breuk aan alle extra reclamezooi, die je dan toegestuurd krijgt. Vervolgens ging ze echt alle reclamefolders laten zien en voorlezen! Vooral de folder van een farmaceutisch bedrijf, waarin ze hun anti-conceptiepillen en spiraaltjes aanprezen vond ik erg intrigerend. Gelukkig had ze door dat ze het kort moest houden en ging ze naar een kwartier weer weg.

Alle clichés zijn waar

"Als ie in je buik zit, snap je niet hoe ie zal zijn als ie geboren is." "Als ie geboren is snap je niet dat het ooit in je buik gezeten heeft." "Als ie op je buik ligt ben je de pijn meteen vergeten." Tijdens je zwangerschap krijg je een grote waterval clichés over je heen. Maar is het cliché "Alle clichés zijn waar", ook waar?

De afgelopen twee maanden heb ik minimaal dagelijks met grote verbazing naar z'n hoofdje gekeken. En was erg blij dat ie niet als 10 ponder is geboren. Gelukkig mag ik van de gynaecoloog voor een eventuele tweede weer gewoon naar het Radboud komen voor controle, bevalling en ruggeprik.

"Vergeet niet te genieten van je kraamtijd" en "Het wordt steeds leuker" zijn eufemismen voor: je hebt het zo ongelofelijk druk met zo'n kleine smurf (zodra het extra paar handen van de kraam weg is), dat je echt niet meer aan eten en slapen toe komt. Er mag een vinkje bij "waar" achter het cliché "Aan het eind van de dag snap je niet waar je nou de hele dag zo ontzettend druk mee geweest bent". Maar het gaat inderdaad allemaal heel snel en ze worden zo snel groot. Na een paar weken kan ie met minder voedingen toe, slaapt ie tussendoor 'ns een paar uur aan een stuk, voor je het weet, komt z'n eerste lachje, z'n eerste grijns... En denk je: "ach, het is zo leuk".

Door schade en schande heb ik wel geleerd clichés te allen tijde te bevestigen. Het is uiterst sociaal onwenselijk om dit soort opmerkingen te nuanceren of zelfs te ontkennen. "Hij hoort er van begin af aan al helemaal bij, he? Je kunt je de tijd dat ie er nog niet was echt niet meer voorstellen, he? Je krijgt er zoveel voor terug, he?" Dit zijn retorische vragen. Dan hoor je niet te vertellen, dat als ie 's avonds in z'n bedje ligt te slapen en je met z'n tweeen op de bank "De wereld draait door" kijkt (want je komt nergens meer), het even weer als vanouds is. Met als verschil dat, als we hem dan wakker horen worden, we naar z'n slaapkamertje stuiven om hem erbij te halen. Gezellig.

Pas ook op voor mensen die luidkeels verkondigen dat ouders die kinderen te vondeling leggen aan de hoogste boom opgehangen moeten worden. Hoe kan iemand zoiets doen!? Die willen niet weten, dat het schattig pruttelende babietje op hun schoot een paar weken geleden regelmatig na het voeden verging van de buikkramp en dan urenlang volkomen hysterisch de gaten in je trommelvliezen krijste. Een ieder die ooit heeft geprobeerd heeft een ontroostbare baby te troosten moet zich toch kunnen voorstellen hoe iemand tot zoiets zou kunnen komen.

Nou niet allemaal tegelijk op vuilniszakkendag onze vuilniszakken op levende have gaan controleren! We zijn namelijk reuzetrots op onze kleine spruit. Je hebt ouders met wakkere baby's en ouders met slaperige baby's. Die benijden elkaar niet, zeggen ze in ieder geval. Die met baby's met dadendrang, wij dus, zijn trots op wat ie allemaal al kan en doet, en hoe ie alles om zich heen in zich op neemt. Ouders van baby's die veel slapen, en die als ze wakker zijn dromerig urenlang naar het plafond staren en nooit huilen, vinden dat ze zo'n lief, goed afgericht kind hebben. Gelukkig niet zo'n druk, onopgevoed varken. Stelletje slome duikelaars. :-).

Agrarisch nieuws

In de box vinden grootse ontwikkelingen plaats. Arie's vriendenkring is uitgebreid met Ezel en Dino. Hij is alleen niet van de harmonieuze vriendschappen. Sinds een week of twee mept hij naar Koe en Kip, sinds een week is het meestal raak, en nu begint hij ze ook vast te pakken en in z'n mond te stoppen. Wat na een tijdje leidt tot paniek: "Er zit een kip aan m'n hand! Weeehhh!" Loslaten kan ie nog niet. Die grijpgrage handjes zijn vast het begin van het einde van de relatieve rust. Nog even en hij gaat aan je haar trekken, aan Isaac's staart of de bloemen in de vaas... Het is net als met duimen, het ziet er eerst zo schattig uit, als ie lief in z'n bedje ligt met z'n duim in z'n mond. Helaas is de Agossie factor van konijnentanden en een buitenboordbeugel een stuk lager.

Tjilp!

Schemagewijs liep het niet helemaal soepel van de week. Vooral de ochtenden begonnen wat lawaaiig te worden. Het is dankzij de CO2-uitstoot (of toch gewoon de zon die harder brandt... whatever...) al voorjaar aan het worden en vogels hebben geen kalender. Resultaat dus vrolijk gekwetter en gesnater zo tegen een uur of 05.30. Merels die de ochtendvergadering doen in de catalpa (Twetter!), valkparkieten in het vakantiepark die hun ochtendveer uittrekken (Eeek!) en ganzen die met hun broodtrommel om hun nek vroeg naar het werk gaan (Gak!).

Duppous (Isaac) heeft dit met zijn uitstekende kattegehoor in de gaten en wil er dan uit om, zeg maar, dat gesnater hier en daar wat uit te dunnen. Dit geeft het beste dier aan door middel van gemiauw, 05.45 uur. Dit stopt pas als hij naar buiten gaat, normaal gesproken 06.30 uur, maar deze week een aantal dagen al eerder, doordat hij door het slaapkamerraam het dak op werd gelaten. Hij was hier inmiddels aan gewend en zette zijn gemiauw steeds wat eerder in.

Verreke (Arie) heeft ook een prima gehoor en zet vlak na de kat aan voor zijn ochtendkreet, 06.00 uur. Wij hebben niet zo'n geweldig gehoor, maar door dit alles werden we telkens om 06.00 uur wakker, een half uur voor de wekker...

Arie heeft het dan wel prima naar zijn zin. Hij is echt een ochtendmens (heeft ie zeker niet van mij!) en ligt je breed lachend aan te kijken als hij uit zijn bedje is. Hier gaat trouwens wel flink wat uitrekken, moeilijk kijken, een aantal uh's en een ochtendwind aan vooraf.

In een poging het tij te keren hebben we een ochtend geinvesteerd. Het was zwaar, maar we hebben Ies zijn volle 3 kwartier laten miauwen tot 06.30 uur. Hij mocht er niet uit en heeft ook de hele ochtend nog straf gehad = niet naar buiten. Dit heeft geholpen. Vanochtend waren alleen de vogels te horen, daar doe je weinig aan (heb geen buks en vergunning! en is ook wel gezellig). Ies heeft een aantal keer zachtjes gemiauwd, maar hij wist wel dat het eigenlijk niet mocht. Ook Arie heeft een aantal keer een kreet gegeven, maar het was deze keer weer prima uit te houden tot 06.30!

Arie 7

Na een middagje speuren op internet heb ik waarschijnlijk alle Arie Barissen gevonden. De kopieen van bruikbare geboorte-, huwelijks- en overlijdensaktes zijn onderweg vanuit het Streekarchief Voorne-Putten en Rozenburg en het Nationaal Archief. De gegevens hieruit staan inmiddels grotendeels online en gaan terug tot 1811 toen Napoleon de Burgerlijke Stand invoerde.

Grote Spruit had pas al een aantal Arie Barissen uit de regio Rotterdam gevonden, maar daar liep het spoor dood. Arie Baris, zoon van Jan Schalkz Baris en Pieternella Ketting, zou op 31 januari 1841 geboren zijn... maar overleden op 4 april 1841. Maar later vond ik de overlijdensakte van Arie Ariesz Baris, geboren in 1865/1866, waarin ook zijn ouders genoemd worden. Qua geboortejaar zouden die twee dus vader en zoon kunnen zijn. En je heet niet zomaar Ariesz(oon)... Nou is dus de grote vraag: waren er in 1841 twee baby Arie's of is baby Arie 1 toen helemaal niet overleden? Zou leuk zijn als we die link toch kunnen maken, want de voorouders van Jan Schalkz Baris zijn weer bekend tot Jacob Claesz Bares, genoemd in de doopakte van zijn zoon op 13 mei 1668.

Wel leuk dat gesnuffel in de oude doos, maar toen moest het nog wel gekoppeld worden aan opa. Daarvoor was de overlijdensakte van Arie Ariesz Baris de missing link. Daarin stond ook zijn echtgenote Gerdina Catherina Rijkee genoemd en via haar naam had ik ook vrij snel hun kinderen gevonden... met oudste zoon Arie. Opa wist te vertellen dat dat zijn vader was. Geboren 5 september 1891... maar 3 of 4 september kan ook, dat is niet helemaal duidelijk. Arie Ariesz was namelijk dronken toen hij z'n zoon ging aangeven, dus dat is niet helemaal soepel verlopen. De namen van z'n ooms en tantes herkende opa ook. Waaronder Pietje, die vlak voor opa's geboorte op 20 jarige leeftijd "aan de tering"(TBC) is overleden. Enne... oma Gerdina was niet echt een feestneus, en haar familie ook niet!

Conclusie: Arie Julius is de zevende Arie en de eerste Arie is rond 1840 geboren. To be continued als de aktes er zijn.