Huntenpop

Diep in de achterhoek organiseren ze al 17 jaar een rockfestival. Di-rect, Flaco Jimenez, de Stereo MC's, Racoon, Within Temptation: kortom geen kleine jongens. Maar we gingen voor de grote, muzikale studieliefde van mijn eega: the Presidents of the USA. Aanvankelijk met veel gemopper, want regen, storm, tuin moet nog gedaan, heb niks om aan te trekken naar een festival en je kunt toch geen polo aan. Uiteindelijk toch richting achterhoek. Onze zelfgesmeerde broodjes mochten niet mee naar binnen, dus die later die avond maar buiten de poort opgegeten. We hadden ook een vuilniszak meegenomen om op te zitten. En wie mijn eega een beetje kent, weet dat we niet kunnen gaan zitten, voor het picknickkleed echt keurig recht ligt. Hij dus druk in de weer het mooi recht te liggen, gadegeslagen door verbaasde en ietwat meewarige blikken van hardrockers en goths. Jaja, we worden al een beetje burgerlijk. Uiteindelijk toch wakker weten te blijven tot de slotact. Spruit liep inmiddels in een Presidents t-shirt rond. En daar waren ze dan! En ze waren echt geweldig! Keurig wit overhemd, mooie stropdas. De gitarist speelde inmiddels met nog maar 2 snaren. Dat waren er vroeger nog 3. Spruit met een grote smile achter me. Glim! Straal! Zelfs de handjes gingen de lucht in. Er is geheadbanged, gecrowdsurfed en gepogoed. Gezellig. De smile wil nog niet van z'n gezicht af, waarschijnlijk moet het t-shirt morgen ook naar z'n werk aan.