Het gaat al weer... Spruitje is nog niet zolang op deze planeet aanwezig en is druk bezig met het opbouwen van zijn weerstand. Zo had hij van de opvang een boeiende casus buikgriep meegenomen. Gelukkig heeft hij er niet veel last van gehad. Wel twee keer overgegeven en een aantal keer zijn flesje niet goed leeggedronken. Dat begon zaterdag.
Zondag begon Suzan raar te doen, naar de wc rennen en daar rare geluiden maken enzo. Opa en oma Ponds waren nog op bezoek ook. Zo tegen de avond begon het ons te dagen. Het zal toch geen buikgriep zijn? Nou wel dus. Zelf heb ik het helaas net niet gehaald tot maandag. 23.56 zat ik in de badkamer het geluid van een bronstige bizon te produceren, in een innige omarming met de wc-pot! Die nacht was de emmer mijn hele goede vriend...
Maandag toch maar oma Baris gebeld.
Help we zijn te slap om Arie te verzorgen. 's Nachts was Suzan nog aan de fles begonnen, maar ik kwam haar tegen op de grond met het verschoonkussen ernaast. Dan kwam het minder hard aan als ze flauw zou vallen. Gelukkig had ik net mijn bizonact gedaan, dus ik kon het karwei nog afmaken. Arie uiteraard met brede grijns en goedgemutst.
Oma heeft ons goed verzorgd en zo tegen 16.00 zaten we alweer beneden. Vandaag hebben we weer alles zelf kunnen doen, maar we durven nog niet alles te eten.
O ja, Arie heeft vandaag ook zijn vaccinaties nog gehaald in De Klif. Volgens de consultatiebureau-arts zit hij kwa groei goed op schema. Ze vond hem er ook goed uit zien ondanks de griep.
Labels: buikgriep, griep
Junior moest bijgeschreven worden op het nieuwe paspoort van zijn vader, anders mag hij straks niet mee op vakantie. Nieuwe regel is, dat er dan ook een foto van het betreffende kind bij moet. Zo zat Arie, net 15 weken oud, op de kruk bij de fotograaf. Hij kan nog niet rechtop zitten, dus ik hield hem (buiten beeld) vast. Best goed gelukt nog. Hij kijkt recht naar voren, zijn beide oren zijn zichtbaar (ondanks de hamsterwangen) en hij lacht niet. Dat is namelijk streng verboden.
