Snoetje

Baby spruit maakt het goed, zoals hieronder te zien is! Suzan vreest nog wel voor een beugeltje, maar dan is ie in goede handen.

De aanstaande opa van baby spruit trok de spanning net. Pufje in de hand en hangend over een hek. Later door de aanstaande oma wel weer wandelend door de wei gespot gelukkig.

De weegschaal

Iedere week weeg ik me na het fitnessen. Wijzer richting 63kg was een week minder chips 's avonds op de bank, wijzer naar 60kg betekende meer M&M's eten. Werkte prima. Tot voor kort. In je zwangerschap is het de bedoeling dat je zo'n 10 tot 12kg aankomt. Niet te veel, niet te weinig, niet te snel en niet te langzaam. Oh, en ook nog gezond eten. Is nog best lastig. Volgens het voedingscentrum hoef je niet extra te eten (en zeker niet voor twee), omdat zwangeren minder bewegen en dus ook minder verbranden. Het advies uit "Zwangerschap voor dummies" was: 300 kcal per dag extra. En nee, geen chips, maar dingen met Hoogwaardige Voedingsstoffen. Heb het maar geintepreteerd als hier en daar een extra bammetje, fruit en Roosvicee ferro voor het ijzer. Nu gaat het sprongsgewijs, steeds een week (of twee) niks en als we de dag ervoor ge-bbq'd hebben ineens een kilo erbij. Lijkt me wel ok zo. Er is net immers net een volle verhuisdoos kleren richting zolder gegaan, daar pas ik voorlopig echt niet meer in, met mijn Buik.

Intern memo

Toevoegen aan af te stoffen interieur: drankkast. :)

York

York was leuk, maar wat weinig flatgebouwen en het vrijheidsbeeld konden we ook al niet vinden :). Maar de cup of's waren prima en de sightseeing ook. Het beklimmen van de York Minster (275 treden) was wel een beetje veel van het goede. Overal nagenoeg schone openbare toiletten, wat in mijn toestand inmiddels ook wel praktisch is (aangezien ik mijn theekannetjes met inhoud 3 grote koppen thee steeds helemaal leeg dronk).

Babyspruit heeft 's avonds tussen 7 en 8 zijn rausuurtje. Aanstaande papaspruit is alvast met de opvoeding begonnen en legt dan zijn hoofd op m'n buik en roept: "Spruitje, hier spreekt je vader, doe 'ns rustig", wat meestal uitloopt op "kloink" nog een trap.

Autorijden vindt ie ook maar zo zo. Kan ik ook af en toe een schop krijgen. Denk dat ie kennismaakt met de eerste wet van Newton, het traagheidsprincipe. Het lijkt het ergst bij plotseling remmen en gasgeven. Om het zeker te weten zou ik een ritje op de achterbank van Lappie's Laguna moeten maken, die staat erom bekend dat ie met z'n rijstijl werkelijk iedereen in slaap krijgt

Op kinderwagenjacht

Midden op de biblebelt ligt Babypark Kesteren. Tussen de appelboomgaarden vind je een aantal als gloednieuwe boerderijen verklede panden met alles wat je voor je foetus/baby/kind/tiener wel en vooral niet nodig hebt. Het is net de Efteling: met bomen, klinkerweggetjes, grindpaadjes en wegwijzerbordjes naar de diverse gebouwen. Ons favoriete onderdeel was het klinkerpad met hoogteverschillen, drempels en een bruggetje om de kinderwagen uit te proberen. Een uiterst vriendelijke verkoopster (wel in refo rok tot halverwege de kuit, maar met vrolijke blonde paardestaart) huppelde dan via het gewone rechte klinkerpad naar de andere kant van het pad om onze bevindingen door te spreken. "Tja, de luchtband veert misschien iets meer dan de massief rubberen band, maar die kan weer niet lek en maakt de wagen wel tot zo'n twee kilo lichter", hoor je jezelf dan zeggen.

Uiteindelijk zijn we nog even doorgereden naar de Babydump Veenendaal. Totaal onvindbaar weggestopt tussen een industrieterrein en een woonwijk. Oud bedrijfspand, grijze vloerbedekking, totaal onduidelijke winkelindeling, twintig keer de hele winkel doorgesprint voor we alles konden vinden, trap op, trap af. Maar een fijne korting gaf daar de doorslag. Maar wie nog een leuk dagje uit zoekt voor in de zomervakantie kan ik Kesteren aanbevelen. Ook als je nog lang niet aan kinderen denkt. Er gaat een wereld voor je open.

Wat je ook zou kunnen doen is, in plaats van het geld uitgeven aan box en kinderwagen, een ticket voor een weekje (of twee) Guatemala boeken. Daar een mooie draagdoek in vrolijke kleurtjes laten weven door een Maja en daar je kind de eerste 2,5 jaar in ronddragen. Doen ze daar al eeuwen. En het bevalt blijkbaar prima, nog nooit ergens een kinderwagen gezien! In Afrika doen ze het volgens mij ook zo, hoef je voor de olifanten meteen niet meer naar de dierentuin.

30

De nog lang niet geboren baby Spruit is niet slechter geworden van mijn verjaardag. Als echte aanstaande Baris is het inmiddels de trotse eigenaar van zijn eerste schaap. Te verwachten valt dat ie van de familie Ponds op korte termijn zijn eerste potje appelmoes zal krijgen. Pondsjes zijn namelijk herkenbaar aan twee dingen. Hun Ponds-neus en het feit dat ze bij alles appelmoes eten. Cultureel antropologen vermoeden dat hierdoor nasi en pasta in de Achterhoek nooit echt zijn doorgebroken.