Vraag

We liepen er al een tijdje mee rond. Elke maand naar de verloskundige en eigenlijk geen idee wat we er doen. "Hoe gaat het?" "Goed, met jou?". Bloeddruk goed, hartje goed. "Heb je nog vragen?" "Neuh". 5 minuten, max. Toch loopt het spreekuur altijd uit. Dus deze keer hadden wij ook een vraag bedacht. Deels uit bezorgdheid, deels in een poging geinteresseerd over te komen, en ach ook omdat je een beetje waar voor je geld wil. Daar kwam ie dan: "Wat voor vragen hebben andere mensen nou de hele tijd. Missen we iets. Wij hebben nooit wat?" Nou heb ik ook een vrij vlekkeloze zwangerschap, weinig vrouwen zijn zo gemiddeld als ik. En het was ook een beetje beleving. Wat de een als een megaprobleem ziet, daar haalt een ander de schouders over op. Maar het was allemaal niet erg. Ja, hulde aan mijn handsfree, geluidsdichte, mobiele life support systeem met gepersonaliseerde aan- en afvoer van voedings- en afvalstoffen dat Buik heet. Het is een schande hoe dit ongeevenaarde hoogstandje door veel zwangere vrouwen wordt onderschat en zelfs beklaagd. Straks wordt het pas behelpen als Spruitje op de wereld is gekomen. Flesjes, pampers, kinderwagens: allemaal suboptimale surrogaatoplossingen zodat een kind langzaam leert zichzelf te redden.