De aanloop

Zondag 1 juli: een weekend op de waddeneilanden vanwege de trouwerij van Tom en Marijke. Beetje aparte sfeer. Opa had niet helemaal goed opgevangen dat ie het achterkleinkind-op-komst-nieuws nog tot de magische 12 weken grens voor zich moest houden. Die had het bij de eerstvolgende familiebijeenkomst de hele familie verteld. Die deden bij de daaropvolgende familiebijeenkomst uit beleefdheid alsof ze van niks wisten. Er zijn ook mensen die op slinkse wijze proberen toch vervroegd het nieuws wereldkundig te maken. Die hebben het halve internet afgezocht hebben op zoek naar een zwangerschapskalender die 42 weken duurt in plaats van de in de rest van de medische wereld gebruikelijke 40 weken. Bij de 40 weken krijg je al twee weken pre-conceptie kado, wat ik nog steeds een wazige redenatie vindt. Maar die 42 wekenkalender fietst er in het begin nog eens twee weken bij. Dus bij 10 weken is het eigenlijk 12 weken, dus wordt het tijd iedereen in te lichten, wordt geredeneerd. Nee dus!

Op de tandem heel Vlieland rond gefietst. Met z'n tweeen trap je bijna de helft minder zwaar. Zo kun je je zwangere vrouw toch meenemen op een fietstocht over het eiland. Is het kindje al geboren is fietsen uitermate geschikt om diezelfde vrouw weer in shape te krijgen. Er zijn diverse fietskarren, om dat kindje in te stoppen, beschikbaar om aan de fiets te koppelen, zodat het een echt uitdagende work out wordt.

Dinsdag 26 juni: er begint iets van een buikje zichtbaar te worden. Het wordt tijd om de knopen van mijn werkbroeken een centimer of twee op te schuiven.

Woensdag 20 juni: de annuleringsverzekering stort het al aanbetaalde bedrag van de zomervakantie terug. Op het aanvraagformulier "Wie draagt naar uw mening schuld aan het ongeval?" Grinnek.

Zondag 17 juni: inmiddels hebben we allebei het boekje "Komt een vrouw bij de dokter" uit. Heel verhelderend. Om motivatietechnische redenen voor de vader (een man wil een zoon om mee te voetballen) hebben we gemakshalve besloten dat het een jongetje wordt. Om onze onderlinge communicatie wat te vergemakkelijken zal Spruit bij alle zwangerschapshormoonstormen de oosterse meeveertechniek dan wel aan woestijnpolitiek doen. Advies van Kluun, vader van twee dochters.

Woensdag 13 juni 2007: de intake bij de verloskundige is achter de rug. Bloedgeprikt, bepoteld, hemd van het lijf gevraagd. Maar over het hete issue ruggeprik begonnen. Het gesprekstechniekonderdeel "begripvol doen als er zo'n watje al bij voorbaat om een ruggeprik vraagt" had ze op de verloskundigenschool duidelijk met goed gevolg afgesloten. Met de cynische opmerking "nou, dat kon ze nog net hebben" na het bloedprikken viel ze door de mand. Ach, zwangeren, zo labiel als een deur, vallen echt over alle kleine dingen. Maar asap naar het Radboud of daar nog een ruggeprik los te peuteren valt of ik me moet verdiepen in andere methoden om aan een klein kindje te komen. Getsie, moet ik weer gaan roken en drinken. :) Het wordt nu ook tijd de zomervakantie te annuleren.

Dinsdag 12 juni 2007: inmiddels is het een huishouden van Jan Steen aan de Groenestraat. Gelukkig is Ies nu ook ziek en kunnen we samen bankhangen. Spruit sr. en ik maken al vorderingen in het naamzoekproces, maar zijn al doende in een vete beland over de spelling van de namen. "Je zet toch geen letter in de naam, die je toch niet uitspreekt!" Als in Ester/Esther. Maar snel het boekje van Kluun "Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" besteld, om alle andere valkuilen bij voorbaat te omzeilen. Ik heb hetzelfde probleem met babylectuur als een jaartje of twee geleden met trouwlectuur. Ik krijg echt ontzettende jeuk van zinnen als: "Als jij wij wordt". Ieks.

Donderdag 8 juni 2007: de termijnecho bij de verloskundige. Het is 8 weken en 4 dagen oud. Het is nu 1,8cm lang en voorlopig op zondag 13 januari uitgeteld. We hebben een beentje, armpje, navelstreng en hartje gespot. Van coordinatie was nog niets zichtbaar. Beetje embryo schopt zichzelf zo met een voet in z´n oog. De naaste familie maar ingelicht. Opa kon alleen nog "zo", "goh" en "tjonge" ( in telkens andere volgorde) uitbrengen. Alle aanstaande oma´s en overgrootoma vonden me er met terugwerkende kracht al weken bleekjes uitzien. Overtredingen in de onbewust al zwangere periode: 1 saunabezoek , 1 Godelief (Nijmeegs bier ) in stadsbrouwerij de Hemel op de vrijgezellendag van Gijs en Marieke en 4 dagen foliumzuur vergeten. Ter componsatie heeft ie ongeveer 128(?) cellen oud al wel bovenop de Sint Pieter, in het Pantheon en in de Sixtijnse kapel gestaan. En er is een kaarsje opgestoken in de kerk Santa Maria in Cosmedin. De handen van beide aanstaande ouders hebben aldaar "La boca della Verita" overleefd.

Vrijdag 1 juni 2007: met wat impovisatietalent is de eerste bruiloft zeer voorspoedig doorlopen. Die van Gijs en Marieke. Arie heeft ook maar mijn champagne opgedronken. Telkens op slinkse wijze de glazen verwisseld en ik voorop in de 2 persoonspolonaise richting Boxmeer voor het feest. Tijdens het eten bijna helemaal van de chocolademousse (waarschijnlijk met eidooier, kans op salmonellaaaah), biefstuk (rauw vlees, schijnt ook heel eng te zijn) en kaasplankje (van rauwe melk, "nope") afgebleven. Zolang we nog niet bij de verloskundige geweest zijn, hebben we maar besloten alle vermoedens en insinuaties over een mogelijke zwangerschap glashard te ontkennen. Hoewel we reuzebenieuwd zijn wat een pot poedermelk en een pak pampers nou kost. Om niet te beginnen over kinderopvang en kinderwagens. Er waren genoeg verse ouders op het terras aanwezig, die met liefde de "bezint eer ge bezint, maar het is erg leuk hoor een kind" voorlichting op zich namen. Het was reuzegezellig onder de parasollen op het terras. Superlokatie.

Maandag 28 mei: nu de krentebollen en kiwi's op zijn is er niks fatsoenlijk eetbaars meer in huis. Geen zin in brood, jus, pizza, kaas. 's Middags naar de zondagswinkel voor runderbraadworstjes, aardappelen en ter variatie rode kool.

Zondag 27 mei: totaal uitgeput van van toch een beschaafd kort avondje Paardenmarkt op Seven Up. Dus maar op tijd naar huis. Word al misselijk van het zien van de Mac Donald's M langs de snelweg. Door Arie gemaakte runderbraadworstjes, gekookte aardappeltjes en spinazie gaat er nog wel in. Half negen naar bed en twaalf uur doorgeslapen. Moe! Wist ook niet dat je ineens minimaal twee uur extra slaap per nacht of beter nog overdag nodig hebt. Dodelijk vermoeiend dat celdelen.

Zaterdag 26 mei: richting Geervliet voor de Paardenmarkt. Eens moet de eerste keer zijn. Eerst een middagdutje. 's Avonds naar de biertent. "Is die herrie niet slecht dan?" "Ach, het heeft nog niet eens oortjes."

Donderdag 24 mei: Toch maar eens wat rondbellen voor een verloskundige, want geen idee hoe ver ik ben. Enigzins stiekem tussen het normale werk door, best onhandig. Uiteindelijk in Elst beland, want die doen Oosterhout. Afspraak voor de echo en het intake gesprek zijn gemaakt.

Dinsdag 22 mei 2007: zwangerschapstest positief. Knetterpaars streepje. Nog donkerder dan het controlestreepje. Was eigenlijk alleen maar om te checken of de zomervakantie wel echt door kon gaan. Want daar mag je zwanger niet naar toe, het is malariagebied. Bij het boeken dachten we nog: "ach, dat zal zo'n vaart niet lopen". Arie maar 'ns gebeld. Wat, huh!? En ik heb er niet eens een beetje m'n best op gedaan. Er kwam afgelopen hemelvaartsweekend met mijn schoonouders op een fietstocht wel twee keer een ooievaar overvliegen en bij een wandeling van Vierlingsbeek naar Boxmeer vonden we een hoefijzer. Verklaart ook het zondagmiddagdutje van drie uur.