Weblog van 007

maandag 27 oktober 2008

Blunder

Niet echt een topdag vandaag. Het tijgeren, opstaan en gaan zitten vordert al behoorlijk, maar lijkt wat ten koste te gaan van z'n andere vaardigheden. Hij graaide naar wat speeltjes in z'n speelgoedkist, boog iets te ver voorover en ik zag zo twee voetjes omhoogkomen. Oeps, voorover de speelgoedkist in gelazerd. Eerste keer dat ik hem heb uitgelachen.

Papa was 's avonds iets eerder thuis dan anders. Arie zat net aan de avonddis. 006 kwam met een big smile binnen. 007 zette een pruillip op en barstte in huilen uit. Waarop ik wederom in lachen uitbarstte: "He, sukkel, dat is je vader!" Oeps, papa niet herkend. Het zal de grote donkere jas geweest zijn.

maandag 20 oktober 2008

Pappa!

Vandaag toen ik thuiskwam, zoals niet ongewoon aan het eind van een werkdag, stond je aan de salontafel. Je was zo blij dat je me zag dat je langs de tafel zo snel als je kon naar me toe rende. Aan het einde van de tafel tolde je eraf en kwam met een pirouette op je snufferd op het kleed neer :-)

dinsdag 14 oktober 2008

Move it

Arie's nieuwe themesong, door papa ontdekt toen het op de radio was en 007 vrolijk begon te spartelen. Favoriete versie: die van Happy Feet, maar die uit Madagaskar is ook wel aardig.

vrijdag 10 oktober 2008

Kapper

Soms kun je jezelf wel voor je kop slaan dat je je camera niet bij je hebt. Zoals vandaag toen ik met Arie op de fiets voor het eerst naar de kapper geweest ben. Ik doe toch een, waarschijnlijk mislukte, poging om het tafereel te omschrijven:
Als een ooievaarsnest, een rood autootje op een zilveren paal dat zo uit een Loony Tune filmpje lijkt te zijn weggereden. Daar bovenuit stekend, een kanariegele kapperscape. Daar weer bovenuit stekend, het stomverbaasde hoofd van 007. Dit alles zag ik in de levensgrote kapperspiegel waarin Arie mij ook zag, maar waarin hij dankzij zijn cape niet naar me kon zwaaien en het daardoor meer leek op een flapperend, geel, manisch spook dat aan het joyrijden was in een tekenfilmauto! Met goed haar, dat dan weer wel.

Labels: