Zeg ken jij de mosselman?

Naar verluidt woont deze in Scheveningen. Wij kennen hem echter nog steeds niet. Het was reeds aan het begin van de week aangekondigd. Dit weekend zou het HEET worden. Strandweer dus. Wij waren erbij, want voor ons een uitstekende gelegenheid om met de familie te gaan flaneren. En waar kan dat beter dan in Scheveningen met haar drukke boulevard?

No problem voor ons om voor de files er te zijn, ook al wonen we aan de andere kant van het land. Junior is altijd stipt om 6.30 wakker en met de zware rechtervoet van 006 schiet het lekker op. We waren even bang dat het strand nog dicht was :-) Eenmaal aangekomen geparkeerd aan de kant van de haven, zodat we de hele boulevard op en neer konden lopen. Het was al in volle gang.

Eerst maar het strand op om eens kennis te maken met de Noordzee. O ja, 10.00 tijd voor de fruithap. Oponthoud in een strandtent, vet vrienden gemaakt met de serveerster. Nog even tijgeren en door. De eerste hand zand had Arie al in zijn mond. Aan het water: Hallo Noordzee dit is Arie, Arie dit is de Noordzee. Uh! Eens even voorover en met de handjes erin. Uh! Koud! Handjes snel weer terug. Achterhoeker! Die zijn ook allemaal bang van de zee. En maar klagen over zand tussen hun tenen! Bij Arie zat het voorlopig vooral in zijn mond...

We hebben een mooie strandwandeling gemaakt en Arie keek zijn ogen uit. Schaduwen op het zand, vliegers, strandtenten, meeuwen, veel mensen. Mamma rende ondertussen met afwisselend zonnebrandcreme, omslagdoeken, spuugdoekjes en een petje om de kinderwagen heen. Toen was het alweer tijd voor het dutje van 12.00. Nog snel even wat handen zand naar binnen gewerkt en lekker lang geslapen in de Maxi Cosi, waar mamma heel handig een tent van had gemaakt. Pappa en mamma zijn ondertussen verknetterd in de zon. Schenen, schouders en inhammen zijn nu rood!

Daarna begon het echte flaneren, want we gingen de boulevard op. Dit was een matig succes, want Arie was lekker uitgeslapen en wilde niet stil liggen in de Maxi Cosi en op de arm wordt ie toch behoorlijk zwaar na een paar honderd meter. Vandaar dus een tussenstop bij Crazy Piano's. Lekker getijgerd, vet vrienden gemaakt met de serveerster. Een zo'n tand maakt je glimlach toch al een stuk aantrekkelijker!

Daarna door, nog snel een fles, in de auto en als je dan wakker wordt ben je ineens thuis!

81

Hij is door: Arie's 81! Voor leken: zijn middelste melksnijtand rechtsonder. Je zegt acht een, niet eenentachtig, dat zeggen alleen de Vlamingen. Het heeft wat voeten in aarde gehad, veel spuug en bijten op van alles om het ding door het tandvlees te drukken, maar het is gelukt. Nu de 71 nog, dan kunnen we flossen.

Noorwegen

We zijn op vakantie in Noorwegen geweest. Voor het eerst met z'n drieen en hierdoor in een wat lager reistempo dan we gewend waren. Maar het ging prima. De gletsjerwandeling hebben we moeten skippen en een gemiddeld noors bergpad is niet geschikt voor kinderwagens. Nou is dat niet echt erg. Noorwegen is door z'n vele bergen, meren en fjorden vrij ontoegankelijk. Er zijn maar weinig wegen en die zijn smal en lang niet altijd verhard. Dat maakt elke weg meteen een toeristische route. Zo konden we vanuit de auto toch al een hoop zien. Op reisdagen sliep Arie in de maxi cosi in de auto. Hij sukkelde meteen in slaap van het gebrom van de motor. Als het tijd was om te spelen en z'n fles te krijgen namen we een deel van een wegrestaurant in beslag, zodat hij daar kon rondkruipen. Mooi weer was nog beter, dan zochten we een strandje of een grasveldje langs de weg op. Noren zijn vrij georganiseerd en hebben bij echt elk strandje of elke visvijver tafels met bankjes en wc huisjes neergezet. Arie heeft op de mooiste plekjes een flesje of nieuwe pamper gehad. Een keer kwam een koe even een kijkje nemen. Koeien en schapen lopen er los en lopen vaak gewoon op de weg. En 007 zelf, ik geloof dat ie zich wel aardig heeft vermaakt. De overweldigende natuur zal hem ontgaan zijn, hoewel hij graag naar bomen kijkt, naar de bewegende blaadjes en de lichtval. In een wegrestaurant heeft ie nog vrienden gemaakt met franse toeristen. Op de boottocht door de fjorden is ie veelvuldig gefotografeerd door Japanners, toen hij z'n fruithapje kreeg. Op de boot van Oslo naar Kiel is hij nog bijna aangerand door een noorse baby. Een meisje van 11 maanden, dat dolgraag met hem wilde knuffelen. Voor hij het doorhad had ie al een zoen te pakken.